6 tips voor beginnende vegans

Toen ik voor een vegan levensstijl koos, liep ik tegen best wel wat strubbelingen en irritaties aan. Hoe vertel je het je omgeving? Wat doe je op verjaardagen? Kan ik wel zonder kaas? Voor jullie schrijf ik deze tips voor beginnende vegans zodat jouw overstap naar een vegan lifestyle misschien iets soepeler verloopt.

Op Instagram stelde ik de vraag: Wat vind (of lijkt) jou het moeilijkst toen je over wilde stappen op een veganistische levensstijl? En daar kwamen letterlijk meer dan 100 reacties op binnen. Daar zit dus wel iets qua twijfel, frustratie of wat dan ook. Het lukt me niet om alles in één artikel over te zetten in tips voor beginnende vegans, maar dit is een opsomming van de meest voorkomende issues.

Het grote kaas dilemma

Deze kwam het meest naar voren: Ik kan niet zonder kaas! Dat klopt. Zonder kaas ga je dood. Maar gelukkig zijn er een heleboel plantaardige alternatieven zodat je toch kan overleven. In veel supermarkten vind je tegenwoordig Violife en Wilmersburger kaasvarianten. Die zijn er in geraspte vorm, in plakjes, als blok en er is zelfs een vegan feta. Zelf at ik vroeger alleen maar gesmolten kaas op pizza en een tosti, maar sinds ik vegan ben geniet ik van de plantaardige alternatieven en lust ik ineens ‘kaas’. Die ‘feta’ van Violife, my lord! Heerlijk! Wist ja dat in kaas een verslavend stofje caseïne genaamd zit? Het is dan ook niet zo gek dat je er moeite mee hebt om kaas te laten gaan. Maar geloof me, het kalfje heeft de koemelk meer nodig dan dat jij kaas nodig hebt.

Buiten de deur eten is lastig en er is weinig keuze

Wanneer je in de randstad woont, is dit geen issue. Maar wanneer je in bijvoorbeeld Zeeland of (zoals ik) in Den Helder woont, dan is het toch wel een dingetje. En om dan met anderen te gaan eten in een regulier restaurant, wordt het helemaal lastig. Want als niet iedereen vegan wil eten, waar ga je dan naartoe? Ik ga dan meestal mee naar een regulier restaurant. Ik bel dan van te voren of de kok een veganistische maaltijd kan maken. En een beetje chef, vind dat een leuke uitdaging. Maar als ik met alleen veganisten op pad ga, dan ga ik het allerliefst naar een vegan restaurant. Ga je naar een regulier restaurant? Dan is vooraf bellen echt een pre. En daarmee komen we meteen bij het volgende punt.

Altijd je dieetwensen moeten doorgeven

Het is vreselijk irritant, maar tegelijkertijd ook heel erg nodig. Je kan niet meer zomaar ergens naar binnen stappen om een vorkje te prikken. Het is daarom van belang dat je altijd aangeeft dat je plantaardig / veganistisch eet. Bij vrienden, familie, in restaurants, werkuitjes, AL-TIJD. Bij mij op kantoor hebben ze vegetarische dinsdag geïntroduceerd. Een fantastisch initatief. Maar eten kan ik er nog steeds niet. Behalve wanneer ik patat neem. Of een bamischijf. Altijd maar dat doorgeven van je dieetwensen, daar krijg je een punthoofd van. Maar een punthoofd is minder erg dan op een etentje verschijnen waar je niets, op een verdwaalde rijstkorrel na, kan eten.

 

Let op verborgen ingrediënten

Melk(poeder) zit echt overal in. In chips, in koek, soms in brood, echt, check ingrediënten tot in den treuren. Nee hoor, grapje. Op een gegeven moment weet je welke producten je wel in je mandje kan stoppen. Het is in het begin gewoon even een klusje. Maar alles dat de moeite waard is, kost moeite. In het begin stond ik alle e-nummers te googlen in de supermarkt. Inmiddels weet ik de belangrijke e-nummers uit mijn hoofd. En als ik twijfel, dan leven we gelukkig in 2019 en checken we onze telefoon. Wist je bijvoorbeeld dat e-120 staat voor Karmijn(zuur)? En wat dat is? Nee? Het zijn gestampte bladluizen. Door het bloed in de luis ontstaat een mooie rood/roze kleur. Dat vind je bijvoorbeeld terug in roze koeken en roze muisjes. En ditzelfde karmijnzuur vind je terug in cosmetica onder nummer CI 75470.

Discussies met je directe omgeving

Als beginnende vegan komt er een moment dat je ‘uit de kast’ moet komen. En dat kan lastig zijn. Veel mensen die wel dierlijke producten nuttigen vinden veganisme extreem. Eerlijk, vegetarisch eten vond ik vroeger al een uitdaging. Laat staan veganisme. Daarom probeer ik zelf ook zo weinig mogelijk te oordelen (ook al vind ik dat heel moeilijk!!). Ik heb tenslotte zelf 28 jaar vlees gegeten. Maar wanneer beginnende vegans de connectie maken, zijn ze vaak boos. Dat was ik ook. Ik begreep niet hoe de wereld niet zag wat ik zag. En dat de wereld gewoon doorging met de dingen waarvan ik had ontdekt hoe slecht ze zijn. Nu een aantal jaar verder, ben ik meer compassievol. Ik ben vegan vanuit compassie naar de dieren. Waarom zou ik geen compassie hebben voor de mensen die de connectie nog niet hebben gemaakt? Mijd daarom de discussie. Ik heb mezelf aangeleerd om alleen de discussie aan te gaan als er echte interesse is. Vaak is dat er namelijk niet. En dan zeg ik (als het me lukt om kalm te blijven): ik denk er anders over. Het lijkt me goed dat we het daarbij laten.

Bij vrienden/familie eten

Dat is een lastige. Mijn moeder kocht in het begin steevast vegetarische burgers in plaats van veganistische. Met het oog op verspilling en de compassie naar mijn moeder, at ik die destijds nog wel. Dat is inmiddels afgelopen. Ik neem meestal mijn eigen snacks mee. Ja, ook op verjaardagen. Komende kerst doen we het hetzelfde als vorige kerst. Ik neem mijn eigen gourmetstel mee want ik wil niet in vleessappen bakken. En ik neem mijn eigen dingen mee voor op de gourmet. Dan weet ik zeker dat het vegan is, er geen kruisbesmetting is en ik (eigenlijk wij, Reinier eet ook grotendeels vegan) ook gewoon kan genieten van de kerstdagen.

Daarnaast kreeg ik nog een heleboel andere antwoorden. Broodbeleg bijvoorbeeld. Daar heb ik gelukkig kortgeleden een artikel over geschreven. Die vind je hier: 32x vegan broodbeleg.

Maar ook dat dierlijke zuivelproducten vaak lekkerder zijn dan plantaardige alternatieven. Daar herken ik mezelf niet in. Ook omdat ik me niet meer herinner hoe bijvoorbeeld bananenkwark van Mona proeft (oh wat vond ik dat vroeger lekker!). Dus ik denk dat het een kwestie van wennen is.

En dan de eiwitten he. Eiwitten zijn zo overrated. Maar gelukkig hoef ik mijn hoofd daar niet over te breken. Dat heeft Squatcilla al gedaan: Dit is waarom een vegan zich geen zorgen hoeft te maken om eiwitten.

Ik hoop dat ik met deze tips voor beginnende vegans een beetje hulp heb kunnen brengen. Deel vooral je eigen tips in de reacties onder dit artikel zodat we elkaar nog meer kunnen helpen!