Mijn leven als vegan blogger – de antwoorden

vegan blogger

Hoi! Het heeft even geduurd omdat ik in het gips heb gezeten en niet zo goed kon typen.. Daarna heb ik het heel druk gehad en lukte het me niet om de vragen goed en uitgebreid te beantwoorden. Maar hier zijn eindelijk de antwoorden op de vragen aan mij over mijn leven als vegan blogger!

Randy van ExpeditieFlow: Ik zou graag willen weten of jij aanschuift bij vleesetende vrienden. Hoe beleef jij je veganisme ten opzichte van hen? Kan je met hen aan één tafel zitten?

Mijn antwoord: Ik koos voor veganisme vanuit compassie. Compassie betekent voor mij ook dat ik compassie toon voor mensen die een andere levensstijl hebben en anders over dingen denken. Daarnaast is niemand perfect. Voordat ik ‘het licht zag’ heb ik zelf jaren lang dieren en dierlijke producten gegeten. Ik zou het heel hypocriet van mezelf vinden als ik iedereen die dierlijke producten eet, ineens af zou schrijven. Iedereen volgt zijn eigen pad en ik wacht geduldig af totdat ze zelf voor de beste optie kiezen. Sommige mensen maken de connectie pas op latere leeftijd, andere mensen maken de connectie nooit. Ik ben niet degene die daarover mag oordelen. Wel mag ik ze informeren en inspireren met heerlijke gerechten. Als ik bij vleesetende vrienden eet, zorgen ze altijd dat er een vegan optie voor mij is. Lukt dat niet, dan kook ik voor het hele gezelschap of ik neem wat voor mezelf mee. Gelukkig zijn mijn vrienden heel openminded en passen ze zich prima aan qua eten. En volgens mij vinden ze het stiekem ook wel fijn wanneer ik het voortouw neem en aanbied om te koken.

Suus via een comment op mijn blog: Je hebt een partner toch? Is die ook vegan? Zo ja hoe is dat zo gekomen (is dat een reis die je samen hebt gemaakt of was het al zo?), en zo nee hoe ga je daarmee om? En je poezen? Sowieso moet je meer foto’s van je katten posten :3 Ja over katten gesproken, zijn die vegan? Of hoe houd je rekening met een groene leefstijl die ook voor je katten goed werkt?

Mijn antwoord: Haha, dit zijn een heleboel vragen in één berichtje! Ik ga ze zo goed mogelijk beantwoorden. Ik heb inderdaad een partner. Reinier en ik zijn inmiddels vier en een half jaar samen en toen ik hem leerde kennen, at ik alles. Dus ook vlees. Ik werd van de een op andere dag veganist en dat was in het begin wel een dingetje. We kookten en aten niet samen. Toen hij zag wat voor heerlijke vegan creaties ik maakte, wilde hij toch ook wel proeven. Dat is uitgegroeid tot weer veel samen eten. Wel eet hij ook nog steeds dierlijke producten (en vlees). Inmiddels haalt hij zijn vlees niet meer in de supermarkt maar bij een bioboer of online. Natuurlijk is dat ook nog steeds tegen mijn principes, maar zoals ik in het antwoord hierboven gaf, compassie betekent voor mij ook compassie naar andere mensen.

Wat betreft Ricksens & Sushi (mijn katten) ben ik niets veranderd. Dit is misschien een beetje een gevoelig onderwerp maar ik vind dat dieren zo dicht mogelijk bij de natuur moeten blijven. Daarnaast heeft Sushi een heel gevoelig buikje en kan niet zo goed tegen verandering qua voeding. Ik geef ze dus nog steeds de brokken die ze altijd hebben gehad. Ook koop ik wel eens biologisch vlees voor ze. Ik probeer het zo puur mogelijk te houden. Katten zijn naar mijn idee niet gemaakt om groente en granen te eten en uit ervaring weet ik dat Sushi dit heel moeilijk kan verteren. Mijn katten zijn dus alles behalve vegan. Ik zou dat graag anders zien, maar dat gaat gewoon niet. Wel weet ik niet zeker of ik ooit weer huisdieren neem hierdoor. Het is natuurlijk super gezellig, die lieve kletskousjes om me heen, maar tegelijkertijd houdt het enigszins toch een bepaalde industrie in stand.

Mariëlle van TheGreenGuide.nl: Hoe ga je om met mensen die geen respect hebben voor jouw vegan levensstijl en die eigenlijk wel dichtbij je staan, zoals familie?

Mijn antwoord: In het begin was ik boos op de hele wereld. Ik snapte niet dat de wereld niet zag wat ik zag. Ik heb daardoor ook hevige discussies en huilbuien gehad bij mijn familie. Daarna begonnen ze er rekening mee te houden. Mijn moeder kocht eerst vegetarische burgers maar ze bedoelde het goed. Ik heb een paar keer uitgelegd welke burgers de goede waren en nu gaat dat goed. Daarnaast neem ik voor de zekerheid vaak zelf wat mee voor het geval dat. Mijn moeder heeft nu bijvoorbeeld standaard vegan bitterballen en vegan bamischijven in de vriezer, mocht ik daar onverwachts een keer patat komen eten. Met kerst had ik mijn eigen gourmetstel mee en mijn eigen vegan hapjes. Iedereen heeft geproefd en over sommige dingen waren ze best enthousiast (terwijl ze andere dingen (zoals rode bieten burgers) juist weer heel vies vonden). Tegenwoordig als ik met mijn moeder eet (als mijn vader tot laat werkt), dan kook ik. Zo leert mijn moeder ook allemaal nieuwe gerechten kennen en vaak vindt ze het ook nog heel lekker!

Lalagè van Lalageleest: Ik ben wel benieuwd hoe je te werk gaat als je uit eten gaat met vrienden/familie/collega’s in een restaurant dat niets veganistisch op de kaart heeft staan. Bel je van tevoren? Stuur je een e-mail? Wat vraag je dan precies? En hoe loopt het meestal af?

Mijn antwoord: Voordat ik een dergelijk etentje toezeg, check ik eerst altijd (online) de menukaart. Ik wil het er namelijk niet op aan laten komen. Als ik aanwezig ben bij het gesprek dat er een etentje gepland wordt, dan stel ik vaak een restaurant voor waarvan ik zeker weet dat ik er veganistisch kan eten. Een keer liet ik het er wel op aankomen. Ik was met Reinier in Bergen en we besloten dat we ergens wilden lunchen. Een vegan broodje hadden ze daar niet op de kaart staan. Wel hadden ze vegan ingrediënten in het menu verwerkt dus in overleg heb ik zelf mijn lunch samengesteld. Vaak vind de kok het wel een uitdaging om er toch iets lekkers van te maken. Vorige week was ik in de sauna en we gingen er rond etenstijd pas naartoe, dus toen heb ik ook gevraagd of een vegan maaltijd mogelijk was. Ik kreeg een heerlijk bord vol met gebakken rijst, kruidige groente, in olie gebakken aardappeltjes en smeuïge champignons. Het lukt eigenlijk altijd wel maar ik wil graag van te voren weten waar ik naartoe ga zodat ik me een beetje kan voorbereiden.

Lalagè van Lalageleest: Smokkel je weleens? Of ben je 100% vegan? Gewetensvraag hè ? Zelf gebruik ik nog weleens leer, om verschillende redenen.

Mijn antwoord: Voorheen had ik één uitzondering. Hier in Den Helder kun je praktisch niet veganistisch uit eten en mijn schoonmoeder (71) is dol op de Italiaan hier in de stad. Daar gaan we met haar verjaardag dan ook ieder jaar steevast uit eten. Daar kan ik niet veganistisch eten. Daarom koos ik daar altijd voor een vegetarisch gerecht. Zoals ik eerder noemde, ik ben vegan vanuit compassie en ik wil haar dat ene uitje per jaar niet ontnemen. Wel heb ik me voorgenomen om vanaf nu zelf vegan kaas mee te nemen zodat ik daar een vegan pizza kan eten (die tip kreeg ik van iemand uit Den Helder op Facebook). Ik smokkelde daar dus wel. Maar vanaf 2018 niet meer.

Via Facebook kreeg ik een vraag van Inge: Waarom ben je veganistisch gaan leven/eten? Ben je er mee opgevoegd of is het op een andere manier op jouw pad gekomen?

Mijn antwoord: Ik heb altijd van dieren gehouden en was er altijd mee in de weer. Mijn droom was vroeger om een eigen dierenwinkel te beginnen. Na een gesprek met een vriendin van me, legde ik in 2016 eindelijk de link: Als ik zo van dieren houd, hoe kan ik ze dan eten? Dat was voor mij echt meteen een drastisch keerpunt. Ik ging van omnivoor naar hardcore veganist. Ik schrapte direct al het dierlijke dat ik at en wilde volledig dier vrij eten. Natuurlijk maakte ik in het begin wel eens een foutje en ik wist toen nog niet zoveel als nu, maar de compassie zat er bij mij direct goed in. Voor dieren dan. Voor mensen allerminst. Ik was boos op iedereen die dierlijke producten at. Ik kon geen onderscheid meer maken tussen mijn lieve katten en de koe/kip die op mijn bord lag. Waarom hield ik van de een en mocht de ander zonder problemen op een gruwelijke manier voor mij sterven? Dat strookte niet meer met elkaar. Ik las mezelf verder in en was helemaal om!

Eva van Eva in Fruit Paradise: Sinds je zoveel mogelijk Whole Food Plant Based eet, wat is jouw go to snack?

Mijn antwoord: Dat vind ik wel lastig want het is niet echt één ding. Bij het woord snack denk ik vaak aan ongezonde, kant-en-klare dingen. Maar tegenwoordig snack ik vaak met fruit (witte druiven, kersen, granaatappelpitjes). Wat ik ook nog steeds heel lekker vind zijn dadels. Die eet ik dan puur maar ook verwerkt in een (zelf gemaakt) reepje vind ik het heerlijk! Zoals de Nakd bars of de Raw Vegan Bar van de Action.

MomNurseStudentFoodie vraagt op Instagram: Een relatie met een carnivoor? Optie of niet?

Mijn antwoord: Mijn vriend is een omnivoor, hij eet dus alles. Hij gebruikt melk, kaas, eieren, vlees, noem het maar op. Toen ik hem leerde kennen, was ik ook zo. Tijdens onze relatie heb ik de switch naar veganisme gemaakt. Dat betekende in het begin veel ruzie en discussie over alles dat met voeding te maken had. Het heeft ons heel ver uit elkaar getrokken maar naderhand, heel dicht bij elkaar gebracht. We hebben er onze eigen manier in gevonden zeg maar. Zo kook ik eigenlijk altijd en als ik dan heb gekookt, eet Reinier vegan mee. Als ik buiten de deur eet of tot laat moet werken, dan kookt hij zelf en kookt hij wat hij zelf wil. Hij koopt zijn vlees tegenwoordig bij een bioboer (en via internet) en gaat nu wel voor vlees van dieren die een beter leven hebben gehad. Ik merk dat hij steeds bewuster wordt van dingen en wie weet eet hij ooit 100% plantaardig. Ik moest in eerste instantie wel wennen dat er een hele koe in onze vriezer ligt maar goed, ik weet hoe de wereld werkt en dat het normaal wordt gevonden als mensen vlees eten. Daar kan ik me inmiddels best bij neerleggen (en ik open die la gewoon praktisch niet).

 

Dit was ‘m alweer! Dit is volgens mij het langste artikel dat ik ooit heb geschreven op mijn blog (1700+ woorden) maar ik vond het echt superleuk om te doen! Ik wil iedereen bedanken voor de mooie, leuke en interessante vragen! Mocht je zelf nog een vraag hebben, stuur me dan gerust een mailtje of reageer onder dit artikel, ik beantwoord ze graag en wie weet maak ik nog een tweede editie van een Q&A! 

 

Volg:
Delen:

15 Reacties

  1. 1 mei 2018 / 11:06

    Mooi, uitgebreid artikel. Tof om te lezen dat je je draai gevonden hebt. Dit werkt inspirerend. 🙂

  2. Evain
    30 april 2018 / 22:59

    Wat een leuke Q&A
    Dank je wel voor t beantwoorden van mijn vraag??

  3. 30 april 2018 / 19:45

    Wat een leuke vragen én uitgebreide antwoorden hihi! Ik moet zelf nog heel erg wennen aan raw bars, maar ik doe mijn best haha 🙂

  4. Suus
    30 april 2018 / 10:35

    Hey, bedankt voor je antwoord! Ik snap het helemaal hoor, van je katten. Onder compassie valt ook in mijn ogen verantwoordelijkheid over de dieren die jij ‘bezit’ (vind het zo naar klinken maar je snapt wat ik bedoel), en dus ook dat ze gezond eten krijgen. Ik sta best wel open voor vegan kattenvoer mits er uit onderzoek gebleken is dat dat niet slechter (of beter) is voor katten.
    Tot die tijd dan maar een brok en KVV met 20% groenten/rijst, vinden ze erg lekker en ik ben ook weer blij.

    Ik vond het ook fijn om te lezen over je relatie, ik heb hetzelfde proces doorgemaakt (ik wilde al best lang vegan worden maar was zó bang voor de reacties uit mijn omgeving…) en veel vervelende gesprekken gehad (van het kaliber hey schatje lief dat je gekookt hebt maar in deze tortellini zit toch echt ei) maar inmiddels gaat het goed.

    • 2 mei 2018 / 14:50

      Graag gedaan! Jij bedankt voor je bijdrage! Dat relatie-proces is best moeilijk in het begin maar als de relatie sterk genoeg is, vind je samen wel een weg!

  5. Aïde
    30 april 2018 / 07:21

    Echt leuk zo te lezen wat jou manier en denkwijze is. Het inspireert. Dank je wel xxx

  6. 30 april 2018 / 07:10

    Ik vind het heel mooi om te lezen dat je je draai hebt gevonden in de balans tussen je principes en je omgeving. Ik sta er ook heel erg zo in, maar ik ga het woord compassie in mijn achterhoofd houden. Ik merk dat ik van mijn directe omgeving soms meer verlang dan van anderen, waarschijnlijk omdat zij me zo goed kennen. Ik las laatst weer ergens dat het voor de grote groep matig tot vrij groen geïnteresseerden zoveel effectiever is om een positief (lekker, hip) voorbeeld te geven dan heftige feiten te spuien. Dat geeft ook weer houvast.

    • 2 mei 2018 / 14:52

      Klopt helemaal! Ik riep in het begin ook alleen maar heftige feiten. Tegenwoordig blaas ik ze weg met heerlijk eten, goede uitleg over hoe ik iets zie en gewoon een fijn gesprek. Niet dwingend maar gewoon oprecht geïnteresseerd. Dat brengt echt zoveel meer!

  7. 30 april 2018 / 07:09

    1700 woorden? zo voelt het niet, ik heb het graag gelezen 🙂

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Je kunt mij gezien hebben bij..