Eigenlijk willen we gewoon allemaal hetzelfde

Ongeveer 15 jaar geleden ben ik begonnen met bloggen. De motivatie daarvoor was omdat ik als rebelse puber vond dat ik iets te vertellen had. Ik deelde mijn visie en mening over alles dat (in mijn leven) speelde. In de loop der jaren ben ik veranderd en heb ik mezelf bepaalde regels opgelegd waardoor het bloggen niet meer was zoals het was en waarom ik ooit begonnen was. En daar komt nu verandering in. We gaan het hebben over corona. Of tenminste, alles daarnaast.

Het maakt mij niet uit wat je er van vindt

Corona is overal. Op de werkvloer, verjaardagen maar ook wanneer je in je eentje thuis op de bank door social media scrollt of televisie zit te kijken. Je kan er gewoon niet meer omheen. En misschien is het ook niet per se iets waar we omheen moeten. Ik denk dat we er juist doorheen mogen. Toen het allemaal begon en de eerste besmetting in Diemen bekend werd, maakten we er nog grapjes over. Ik zei zelf: niemand wil naar Diemen-Zuid, ook al ziet hij er lekker uit. Ongedwongen, grappig, niet bang. Want het is maar een griepje! Toch? Inmiddels zijn we bijna twee jaar verder en hebben we een harde lockdown overleefd, een avondklok, verschillende ‘golven’ en leven we een leven dat we nooit voor mogelijk hadden kunnen houden. En daar vinden we allemaal wat van. Maar wat als ik je nou vertel dat het mij echt niets uitmaakt wat jij ervan vindt? En dat ik juist daar doorheen wil kijken en de verbinding opzoek die juist nu zo belangrijk is?

To jab or not to jab

Als veganist sta ik al wat langer op de frontlinie en heb ik de meest vreselijke verwensingen al naar mijn hoofd gekregen. Ik moet een oorlog meemaken om te voelen hoe het leven echt is, kanker krijgen, aangereden worden, je kan het zo gek niet bedenken of het is mij toegewenst. Ik kan dus met een gerust hart zeggen dat ik inmiddels wel wat ben gewend. De discussie die nu heel erg woedt is of je wel of geen vaccinatie moeten nemen. Doe je het wel, dan ben je een schaap, doe je het niet, dan ben je een wappie. Hoe dan ook, je kan het nooit goed doen. Maar we zijn toch veel meer dan onze verschillen? Onder al deze lagen zijn we allemaal mensen die verbinding zoeken. Zelf zoek ik zoveel mogelijk de verbinding door me te richten op wat we gemeen hebben in plaats van de focus te leggen op onze verschillen. Want als we hier omheen/doorheen kijken, wat willen we dan eigenlijk echt?

Eigenlijk willen we gewoon allemaal hetzelfde

Correct me if i’m wrong, ongeacht de weg die we bewandelen in het leven, willen we eigenlijk allemaal hetzelfde. We willen dat de wereld weer open gaat. Dat de kinderen zonder mondkapje naar school kunnen/mogen, dat iedereen welkom is ongeacht een QR-code, Vaccinatiepaspoort of herstelbewijs. We willen een wereld waar we ons veilig voelen en waarin we gezond zijn. Waarin we fysiek contact hebben, liefde tonen en ons op ons gemak voelen. Een wereld zonder de angst die Corona met zich meedraagt. Maar juist die wereld, die begint bij onszelf. Zelf kies ik ervoor om geen vaccin te nemen. Waarom ik dat niet doe, doet er niet toe. Heb jij het wel gedaan? Dan hoef je mij niet te vertellen waarom je dat hebt gedaan. Ik heb er het volste vertrouwen in dat je je eigen gevoel hierin volgt en dat is helemaal oké. Je bent daarom gewoon bij mij welkom op de zaak, bij mij thuis of ergens samen op het terras. Wil je kussen? Dan kussen we. Wil je een elleboog en afstand houden? Dan doen we dat. Ik respecteer jou als mens, ongeacht de keuzes die je maakt in een pandemie.

Jij bent mij en ik ben jou

Onder alle kleren, haren, meningen, zijn we allemaal een ding: mens. En een mens is een sociaal dier en toont sociaal gedrag. De meeste mensen houden van contact en doen hun best om een blij en gelukkig leven te leven. Als we dat als beginpunt nemen. Hoe kun je als mens ervoor zorgen dat iemand anders zich welkom, goed genoeg en gezien voelt? Juist door verbinding te maken. Door liefde en vriendelijkheid te tonen. De tweedeling die momenteel heerst, is alles behalve dat waar we behoefte aan hebben. Laten we samen die kloof weer dichtten en elkaar zien voor wie we echt zijn. Zonder of met vaccin. Je bent oké zoals je bent en je mag er zijn.