Zwerfdieren in het buitenland

Zwerfdieren in het buitenland

Het weer wordt frisser, natter, herfstiger. Ik heb er een handje van om op dat soort momenten  herinneringen in mijn hoofd op te zoeken. Om terug te gaan naar elke zonnige vakantie ooit. Ik kom dan altijd weer terecht bij zwerfdieren in het buitenland. En dan vooral hoe zielig ik ze vind.

Zwerfhonden en zwerfkatten

Ik blader door de foto’s op m’n harde schijf en zie allemaal zwerfdieren die ik heb gefotografeerd in Turkije (2016) en Egypte (2015). Sommige kwamen standaard bij ons aan tafel zitten. Ik at toen nog vlees en deelde graag met ze. In landen als Turkije, zorgt de lokale bevolking heel goed voor de zwerfdieren. Overal staan bakken met water zodat ze in ieder geval kunnen drinken. Met een gemiddelde temperatuur van vijfendertig graden Celsius (hallo zonnesteek) is dat ook echt wel nodig. In Bodrum viel het me op, dat er ’s avonds na zonsondergang allemaal eten op straat ligt. Dat mogen de dieren dan eten. Dat wordt door restauranteigenaars neergelegd. Zo fijn! Maar eigenlijk moeten we een andere oplossing verzinnen. Toen ik een dode kitten als oud vuil aan de kant van de weg zag liggen, brak ik. Dat staat nog steeds op mijn netvlies gebrand.

Zwerfhond Cuba

Vroeger was ik donateur van de WSPA (inmiddels is dat World Animal Protection). Mijn grote zus was donateur dus ik moest dat natuurlijk ook worden 😉 Veel zwerfdieren worden afgemaakt omdat ze op het verkeerde moment, op de verkeerde plaats zijn. Op de foto’s zie je Cuba uit Cuba. De hond van een vriendin. Zij heeft Cuba geadopteerd toen haar zus op vakantie was in Cuba. Hij was zo mager, zo zielig en zo aanhankelijk. Hij koos Janneke (de zus van mijn vriendin Martine) echt als z’n nieuwe beste vriendin. Ze had al een hond genaamd Cerah. Cerah kan niet zo goed met andere honden. Maar Cuba zou hoe dan ook een goed plekje krijgen. Vanuit liefde en dankzij de verhalen en foto’s van Janneke, besloot Martine dat zij Cuba zijn nieuwe baasje wel wilde worden. Dankzij een stichting heeft Cuba tien maanden in veiligheid gezeten voordat hij naar Nederland werd gevlogen. Hij is een van de meest blije en gelukkigste honden die ik ken. Heel dankbaar ook, dat merk je echt aan hem. Veel andere zwerfdieren hebben minder geluk en worden niet opgevangen maar juist wreed afgemaakt. Dat komt door de angst voor hondsdolheid (ook wel Rabiës genoemd). Hondsdolheid is een virusinfectie die veel in Afrikaanse en Aziatische landen voorkomt. Omdat de ziekte in 99% van de gevallen wordt overgedragen door honden, krijgen mensen en overheden een hekel aan de zwerfdieren. De dieren worden geëlektrocuteerd, vergiftigd, vergast of zelfs door de straten gesleept. Een dood die je niemand toewenst. Al helemaal geen trouwe viervoeter die we in Nederland als familielid zien.

Wat kunnen wij in Nederland hier aan doen?

Misschien meer dan je denkt. Het lijkt een beetje een ver van je bed show maar als je een beetje op mij lijkt, wil je alle dieren redden. In Turkije en Egypte aaide ik iedere met vlooien en/of schurft bezaaide kat. Mijn liefje keek me soms vies aan maar die dieren hadden echt een beetje liefde van me nodig. Het liefst nam ik ze allemaal mee naar huis maar dat is natuurlijk niet realistisch. World Animal Protection zorgt ervoor dat de hondenpopulatie wordt gecontroleerd. Ze identificeren, steriliseren, registreren en vaccineren de dieren. Ze zorgen voor huisvesting, behandelingen en plegen in het uiterste geval euthanasie. Door de zwerfdierenpopulatie te controleren, zijn er minder dieren die het bestaan van een zwerver eigen hoeven te maken. Door bijvoorbeeld sterilisatie, worden er minder puppy’s geboren wat betekent dat er minder honden zijn die misschien besmet zijn met hondsdolheid en daardoor een gruwelijke dood tegemoet moeten gaan. Dat betekent automatisch minder dierenleed. Minder dierenleed, dat willen we toch allemaal?

Volg:
Delen:

3 Reacties

  1. Aeltsje
    1 november 2017 / 22:06

    Toen Janneke Cuba op Cuba voor het eerst zag was hij een pup waarmee gevoetbald werd door kinderen. Ja…Cuba was de bal. Janneke heeft hem toen opgepakt en vanaf dat moment liep Cuba constant achter Janneke aan. Op een ochtend lag hij opgerold op een kleedje voor de deur van hun appartement. Na heel veel onderzoeken en bloedtesten mocht Cuba naar Nederland komen.

  2. 1 november 2017 / 20:46

    Ik heb al zoveel zwerfhonden gezien, vind het zo erg 🙁 🙁 Ik zou ze ook allemaal willen opvangen als ik het kon!

  3. 1 november 2017 / 12:31

    Ah ja de zwerfdieren, mijn hartje breekt ook altijd als ik ze zie. En helemaal in Azië waar honden door bepaalde groeperingen echt als grof vuil gezien worden en je de meest zielige dingen tegen kom.. mijn handen beginnen dan altijd te jeuken om iets te doen! En zo bezocht ik in Malaga al eens een pension wat honden opvangt en wordt gerund door vrijwilligers, zo lief en inspirerend! Heel erg goed dat je hier aandacht aan besteed. Zelf steun ik al een aantal goede doelen (voor mens & dier), anders had ik het wel geweten waar ik een donatie kon doen!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Je kunt mij gezien hebben bij..