Mijn eerste veganniversary en hoe het eerste jaar mij verging

Mijn eerste veganniversary en hoe het eerste jaar mij verging

Vandaag ben ik een jaar veganist. Mijn eerste veganniversary! Het was een jaar met rechte wegen, flauwe bochten en onoverzichtelijke kruispunten. Ik vertel je graag hoe het eerste jaar mij verging.

De keuze om veganist te worden

In een video legde ik al uit waarom ik veganist ben geworden. Ik zal het nog even in het kort uitleggen voor het geval je niet in de situatie bent om de video te bekijken (in de trein zonder oordoppen bijvoorbeeld 😉 ) Ik wil een zo compassievol mogelijk leven leiden. Ik houd van dieren. Voorheen hield ik alleen van huisdieren totdat ik dankzij een toenmalige collega (nu vriendin) tot een briljant inzicht kwam. Alle dieren hebben gevoelens en emoties. Waarom verkies ik nog langer huisdieren boven andere dieren? Varkens zijn tenslotte een stukje slimmer dan katten. Van katten houd ik, varkens at ik. Dat klopte niet. Ik kon het niet langer naar mezelf verantwoorden dat ik mijn katten mijn vriendjes noemde, familie eigenlijk, en dat ik andere dieren, slimmere dieren, at. Iedereen heeft de wil om te leven. Zo ook de dieren in de bioindustrie. Hoe verdrietig hun leefomstandigheden ook zijn.

Daarnaast maken we met onze manier van consumeren de hele aarde kapot. De aarde kapot maken lijkt mij een van de laatste dingen die we moeten doen. Jij wilt toch ook graag dat jouw kinderen, kleinkinderen en jouw kinderen hun kleinkinderen zonder klimaatproblemen kunnen rond hobbelen op deze planeet? Dan moet er NU iets gebeuren. Voordat het echt helemaal te laat is. Door geen dieren en dierlijke producten te consumeren dring je je ecologische voetafdruk heel ver terug. Een veganistische levensstijl is dus ook op dat gebied by far de beste keuze die je kunt maken.

Wat goed ging

Zo’n eerste jaar richting de veganniversary is toch een beetje een ontdekkingstocht. Zo kocht ik in het begin namelijk nog wel eens producten waar een dierlijk e-nummer in zat verstopt of liet ik me verleiden als ik met vrienden (en als enige veganist) spontaan in een pizzeria belandde. En dat was goed. Het was een weg die ik voor mezelf moest bewandelen en dat gaat me gelukkig inmiddels heel goed af! ik weet nu wat ik wel en niet wil eten en wat waar in verstopt zit.

In dit jaar heb ik een groep hele leuke en lieve mensen leren kennen. Ik ging voor het eerst naar Vegfest en had de avond van mijn leven. Zoveel leuke mensen (Bedankt Saonah, Elcke, Afieke, Eva, Kiwi en alle anderen!) zo’n toffe sfeer en niet geheel onbelangrijk, zulk verschrikkelijk lekker eten!! Dat vind je niet bij mij in de Noordkop hoor!

Later ben ik met een groepje vriendinnen, zo noem ik ze inmiddels al, nog een keer uit eten geweest bij Dophert in Amsterdam. We hadden goede gesprekken en we hebben ontzettend veel gelachen!

Een keukenprins ben ik nooit geweest maar inmiddels lijk ik het steeds meer te worden. Ik bedenk zelf de heerlijkste recepten en heb geleerd om echt te koken. Natuurlijk kende ik alle studentengerechtjes wel maar een veganistische lifestyle heeft me echt beter gemaakt in de keuken. Zelfs mijn vrienden die omnivoor zijn genieten regelmatig van mijn kookkunsten.

Om nog meer bij te dragen aan een betere wereld, heb ik besloten om te collecteren voor de dierenbescherming. Collecteren lijkt me niets voor mij. Maar dieren des te meer. (huis)Dieren die geen warm thuis meer hebben gun ik zoveel liefde. Als het aan mij lag, ving ik alle dieren hoogstpersoonlijk zelf thuis op. Maar dat is helaas geen optie. Daarom is deze keuze een van de gemakkelijkste die ik kon maken.

Als laatste ging het heel goed wat betreft zaadjes planten. Zo zie ik het altijd maar. Als je een gesprek hebt met iemand over veganisme lijkt het toch wat teweeg te brengen. Zo heb ik online (bedankt voor de mailtjes!) mensen geholpen om te kiezen voor een veganistische levenswijze maar ook offline heb ik mijn influencer handjes (ahhaha alsof ik een influencer ben) laten wapperen. Zo zijn er in mijn directe omgeving inmiddels vier mensen bezig om hun levenspatroon aan te passen naar een diervriendelijke en duurzame(re) levensstijl. Drie werf YES!!!

Wat niet zo goed ging

Op dit moment is het ‘hip’ om jezelf een groene levensstijl aan te meten. Hierdoor schieten de ‘groene bloggers’ als kleine champignonnetjes uit de grond. Groene bloggers die beweren heel duurzaam te zijn maar toch vlees eten. “Ik eet het bewust en met mate!” – is een van de argumenten. Ik vind het zo jammer dat zij niet zien wat ik zie. Ze zetten zich zo goed in voor een groenere en betere wereld maar door dierlijke producten te consumeren gaan ze dus akkoord met de industrie waarin de dieren leven en het leed en de CO2 uitstoot dat er aan kleeft. Al hun groene acties worden een beetje teniet gedaan door hun voedingspatroon. Zo zonde! Ik schrijf dit niet om iemand af te blaffen want zoals ik zei, ik had ook mijn eigen weg te bewandelen. Ik schrijf dit omdat het voor mij nog steeds moeilijk is om daar niets van te vinden. Ik wil ze dan zo graag vertellen hoe het in mijn ogen anders kan. Maar ik wil ook niemand voor zijn/haar hoofd stoten. Negen van de tien keer houd ik dus mijn mond. Hoe moeilijk ik dat ook vind. Ik kom immers zelf ook nog maar een jaar kijken in het vegan/groene/duurzame wereldje. Dus wie denk ik wel niet dat ik ben?

In het jaar dat ik vegan ben, is er zoveel gebeurd op het gebied van dierenleed. Zo zijn ze bezig met een varkensflat van negen etages in China. De ene stalbrand na de andere meldt zich met al het verdriet dat er bij komt kijken. Al die arme dieren, gevangen in hun hokken/kooien die geen kant op kunnen. Ze zien hun vrienden, familie, kinderen en ouders levend verbranden. Intens verdrietig word ik daarvan. Het voelt voor mij als een heel groot onrecht waar ik zelf helemaal niets aan kan doen. Het enige dat ik kan doen en al doe, is niet meedoen aan de maatschappij die dit soort stallen, fokkerijen, houderijen of hoe je het ook maar wilt noemen, goedkeurt. Of dat er op een festival in Leeuwarden Ponyvlees werd geserveerd van pony’s die nog maar 2 jaar oud zijn. Toen ik daar iets van vond, kreeg ik de reactie dat het zonde is om dat vlees in frikadellen te stoppen. Want, en ik citeer, “vet lekker vlees”. Of het festival Duizel in het park in Rotterdam. Waar je zelf je eigen stadsduiven, kraaien en ratten kan plukken en klaarmaken. De wereld lijkt steeds gekker te worden. Gelukkig groeit het aantal veganisten ook dus een tegengeluid is er zeker maar het voelt voor mij, hoe luider het tegengeluid, hoe meer idioterie er aan de andere kant ontstaat.

Ik ben een gevoelsmens en sommige dingen die ik lees, zie of hoor doen mijn hart zo’n pijn. Omnivoren maken wel eens grapjes. Dat ze lekker de barbecue aansteken, kipsaté aan het maken zijn, een bucket bij KFC kopen of wat dan ook. Ik doe dan altijd alsof dat me niets doet omdat het anders een discussie wordt waar een heleboel negatieve gevoelens bij komen kijken. Dat heb ik inmiddels wel afgeleerd. Aan het einde van de dag blijf ik er mee rondlopen. Zij niet.

Veganist worden is een van de beste keuzes die ik ooit in mijn leven heb gemaakt. Ik voel me goed over mijn eigen gedrag, heb meer compassie voor alles dat leeft, kook heerlijke gerechten, eet gezonder (op de Oreo’s en Croky chips na dan) en sta bewuster in het leven. Als ik wist wat ik nu weet, had ik de omslag veel eerder gemaakt.

Foto’s: Pixabay
Volg:
Delen:

14 Reacties

  1. 31 juli 2017 / 17:18

    Dit is het eerste artikel dat ik van je lees, en ik ben zwaar onder de indruk! Ik ga zeker meer van je lezen, wat omschrijf je alles mooi! Ik herken er veel in, ondanks dat ik zelf pas sinds april vegan ben. Een overnight-beslissing, maar geen seconde spijt van gehad. Net als jij denk ik, als ik alles rondom het gebruik van dieren eerder had geweten, was ik ook al veel eerder vegan geworden. Dat was beter geweest, maar omdat we de tijd niet kunnen terugdraaien, doen we nu het één na beste. Happy veganniversary, en nog vele jaren!

  2. 31 juli 2017 / 10:01

    Gefeliciteerd!! Wat een leuk stuk en goed om bij stil te staan. Je bent zeker wel een influencer ?. ??????

  3. Sara
    29 juli 2017 / 15:57

    Hallo groen broertje,

    Ik ben geen veganist en zal dat ook niet snel worden. Ik ben zo iemand die minder vlees is gaan eten en alleen biologisch, inderdaad vanwege de duurzaamheid maar ook vanwege dreigende antibioticaresistentie. Daar blog ik overigens niet over en ik zal ook niet snel beweren dat ik heel duurzaam ben, al probeer ik mijn keuzes zo duurzaam en zo eerlijk mogelijk te maken. Uit jouw blog maak ik op dat je mijn keuzes lang niet ver genoeg vindt gaan.

    Ik realiseer me echter dat het maken van echt duurzame keuzes onvoorstelbaar ingewikkeld is. Neem jouw oreo koekjes. Een belangrijk ingrediënt daarvan is palmolie. Heel plantaardig, maar een ramp voor de aarde. Voor palmolieplantages worden oerwouden gekapt. Door de ontbossing worden diersoorten bedreigd en wordt CO2 niet meer opgenomen. De werknemers op die plantages worden uitgebuit. De mannen doen extreem zwaar werk, de vrouwen spuiten landbouwgif. Wanneer de concentraties in hun bloed te hoog worden (met huidafwijkingen, ziektes en geboorteafwijkingen als gevolg) worden ze ontslagen. Voor mij reden om alle producten (voedsel maar ook cosmetica) met palmolie te mijden en milieudefensie te steunen.

    Ik vind het lovenswaardig om veganist te worden om de redenen die je noemt, maar het wat simplistische en pseudowetenschappelijke activisme dat om veel veganistische websites hangt, werkt voor mij averechts. Duurzame keuzes zijn helaas niet zo simpel te maken en niet beperkt tot een bepaalde voedingsstijl. Ik hoop daarom dat je mensen die andere keuzes maken dan jij niet veroordeelt. Ze zien misschien niet de dingen die jij ziet, maar wellicht wel andere dingen. Als we allemaal een paar stappen in de goede richting zetten, komen we al een heel eind.

  4. 29 juli 2017 / 13:45

    Je mooiste artikel ever. Vind ik. Ben er helemaal blij en geïnspireerd door. Ga zo door, je doet echt mooi werk sytse. Heel erg mooi !

  5. 29 juli 2017 / 13:13

    Topper.
    Laten we hopen dat de mensen steeds bewuster worden van het leed wat wij de dieren en onze aarde aandoen.

    In mijn 40 levensjaren eet ik al sinds mijn 16e geen vlees en vis en sinds de veganchallenge in oktober (zo goed als lukt) Vegan.
    Thuis gaat top. Buitenshuis is soms lastig.
    Ook merk ik dat ik soms bepaalde dingen mis zoals oude kaas of m&m’s.
    Spontaan ergens naar binnen duiken om iets te eten en drinken was als vegetariër soms al een uitdaging maar nu nog meer.
    Vind dat soms wel lastig. Helemaal als ik op pad ben met andere mensen die niet altijd weten of snappen welke keuzes ik heb gemaakt.
    Nog een lange weg te gaan maar gelukkig worden de keuzes wel steeds groter en beter.

  6. 29 juli 2017 / 12:34

    Hee Bro,

    Van harte gefeliciteerd met je veganniversary!!!
    Prachtig artikel 😀
    Ik hoop dat we samen met alle anderen de wereld een beetje groener gaan maken. Eerlijkheid duurt het langst. Een trend is voor even een een lifestyle voor het leven!
    Veganisme is eigenlijk de makkelijkste manier om het duurzaamst mogelijk te leven. Daar kan autorijden of minder water gebruiken niet tegenop. Niet alleen eten, maar ook het niet meer kopen van kleding dat afkomstig is van dieren telt mee, als je kiest voor veganisme. Ik ben het daarom helemaal met je eens.
    Het is zelfs zo dat de bio-industrie dus ‘duurzamer’ is dan de Biologische industrie! Nou en wat er in de bio-industrie gebeurd is gewoon om depressief van te worden. Geen dier wil dood en vlees is altijd slecht voor het milieu!
    Want alle dieren eten, drinken en poepen en daar begint het allemaal mee.

    Ga lekker door met influencen, want daar ben je een kanjer in!

    Liefs, Elcke

  7. 29 juli 2017 / 11:37

    Jouw laatste zin raakt mij wel, en ik ben het helemaal met je eens. Als ik dit allemaal eerder wist was ik ook eerder vegan gaan eten. En dat vind ik zo kwalijk, want waarom weet de doorsnee consument hier niets van en liggen de supermarkten steeds voller met kilo knallers?

    Onwijs goed dat je al een jaar vegan eet, een hele bijzondere mijlpaal! Je hebt al zoveel dieren gered op deze manier. En als meer mensen vegan gaan eten (zelf tik ik bijna mijn 4 maanden jubi aan, jeej!) word de vraag ook minder en hoeven de boeren geen grotere hoeveelheden dieren te houden om zelf te overleven. Want doordat ik op het platteland grootgebracht ben ken ik ook die kant heel erg goed. Het is tijd om de consument wakker te schudden en de markt te veranderen. En ik hoop dat ieder blogje wat erover geschreven wordt hieraan bij mag dragen!

    En lol, ik zie nu pas de r in jouw blognaam, spreek jouw naam in mijn hoofd altijd aan als groene boertje haha!

  8. 29 juli 2017 / 10:32

    Heel mooi artikel en ik krijg tranen in mijn ogen als ik denk aan al het dierenleed op de wereld.. Gelukkig doen wij allemaal wat in ons bereik ligt en dat scheelt al zoveel! Op nog veel meer gelukkige vegan jaren Sytse 😉 XX

  9. 29 juli 2017 / 09:17

    Gefeliciteerd 🙂 En wat schrijf je mooi, zo recht uit het hart. Ik kan de dierenliefde hier voelen 😉 Het is herkenbaar dat je je soms moet inhouden, want het werkt inderdaad beter om kleine zaadjes te zaaien en alleen maar te laten zien hoe jij leeft. Dat valt vanzelf op en dan krijg je wel vragen. Het is inderdaad goed om te bedenken waar je zelf vandaan komt. Ik heb er ook tien jaar over gedaan om helemaal vegan te gaan eten en qua schoenen kies ik nog steeds weleens voor leer, maar ik hoop echt dat over een paar jaar ook de betere schoenmerken overgaan op niet-dierlijke alternatieven. En jij rijdt auto, wat ook weer opmerkingen oplevert. Maar je bent je in elk geval bewust van die keuze.

    Alle kleine beetjes helpen en ik vind het al heel mooi als mensen proberen minder vlees te eten of minder te vliegen of op een andere manier groen te leven. Er komt steeds meer bewustzijn. Aan de andere kant voel je het niet direct als je iets doet wat niet zo groen is, net zoals je niet direct longkanker krijgt na het roken van een sigaret. En als je die gevolgen wel merkt, is het al te laat. We gaan een moeilijke tijd tegemoet als aarde. Ik ben er wel van overtuigd dat de natuur uiteindelijk zal winnen, kijk maar naar al die grassprietjes die tussen de stenen groeien.

  10. 29 juli 2017 / 08:50

    Yaaay goed bezig 🙂 Ik ben vanuit aardappels, groente, vlees gewend en keek ook nooit verder. Buiten dat ik vlees al nooit lekker vond en altijd al zielig vond. Ik MOEST het eten en was daar zo klaar mee. Vorig jaar werd ik dan ook vega en sinds april dit jaar vegan. Tot nu toe ben ik ontzettend blij met deze keuze. Maar je krijgt als veganist zeker wel wat op je dak zeg pff!

  11. 29 juli 2017 / 08:32

    Erg herkenbaar traject. Het gaat mij nu bijna een jaar goed af. Zo nu en dan een kleine cheat m.b.t. melk of ei, omdat lieve mensen dan een vegaburger kopen waar nou net dát inzet. Ergens in een ouder blog van mij zeg ik daarover dat je daarin ook niet radicaal in zou moeten zijn. Je doet het al 99,99% goed en door andere invloeden kan het zo lopen dat er net iets dierlijks in je mond gaat. Daar zet ik geen vriendschappen of familierelaties voor op het spel, want juist die mensen om je heen hebben is ook een vorm van duurzaam leven. Bovendien zijn zij diegen die de meeste moeite willen doen om je te begrijpen en te respecteren.

    Eigenlijk is dat het enige “probleem” geweest. De rest van de wereld probeer ik via mijzelf, mijn blog, mijn social media enz te overtuigen waarom een veganistische levenstijl mijn bijdrage is om klimaatverandering te stoppen. En met mensen zoals jij zijn we niet langer druppels op gloeiende platen, maar zijn wij het water op een nieuwe vruchtbare bodem van een duurzame toekomst.

    Ik leerde onlangs dat als 25% van de bevolking veganisten of vegetariërs worden, we daar het kantelpunt zit van “geloof in verandering”. Het kan dan ineens hard gaan met het besef. Dus volhouden en geduld hebben. Dat zijn de elementen waarmee wij de wereld veranderen. Gefeliciteerd maat!

  12. 29 juli 2017 / 08:30

    Wat goed Sytse! En wat heb je het mooi beschreven zo. ?

  13. Evain
    29 juli 2017 / 07:52

    Wat mooi beschreven hoe je eerste jaar is verlopen ga zo door! Hoe lastig het soms ook is, ieder een maakt zijn eigen keuzen en connecties op zen eigen tijd?Maar jij bent met compassie en zeer gemotiveerd bezig dus dat berijkt en motiveerd je lezers?
    Heb je 16/17sep al in je agenda gezet? Hopelijk zie ik je op Veggiefair!! Maak er een mooie dag van ?

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Je kunt mij gezien hebben bij..